Een koor van toiletrollen die de Habanera uit Carmen zingen. Niet de Barbier van Sevilla maar Tuinier Jan Sevilla. Tandenpoetsen op de Can Can van Offenbach. Ja! Het ìs klassieke muziek, het ìs opera maar door de unieke komische en fysieke vorm worden beroemde composities nieuw leven in geblazen en zullen jonge kinderen deze melodieën nooit meer vergeten.
Mark van Vliet wil met veel humor en fantasie kinderen enthousiast maken voor klassieke muziek en opera. Verpakt in een nieuw vrolijk avontuur laat hij bekende melodieën op aansprekende wijze tot leven komen op het podium. Het herkenbare verhaal en de parade aan kleurrijke personages die voorbij komen sluiten perfect aan bij de belevingswereld van kinderen. Zo worden kinderen en hun ouders ongedwongen meegenomen in een canon van de bekendste aria’s en klassieke stukken en lopen ze springend en zingend de zaal uit!
Contact
Boekingen
“Papa, wanneer speel je weer iets hards?”
Als klein jongetje keek ik mijn ogen uit tijdens grote concerten van mijn vader die hoornist was in het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Ik had moeite met stilzitten en mijn voeten trappelde enthousiast mee met een ouverture 1812 of William Tell. Er is iets in die muziek van zo’n groot vol orkest dat me een kick geeft door mijn hele lijf! Mijn moeder legde dan weleens haar hand op mijn knieën, wat het teken was dat ik te druk heen en weer zat te bewegen en waarschijnlijk heel de rij daarvan mee kon genieten. Ik stond vooral te stuiteren als het koper losging. Ik vroeg dan ook regelmatig: “Papa, wanneer speel je weer iets hards?”
Ik vond het orkest van mijn vader fantastisch en thuis zette ik vaak een plaat op en speelde ik het orkest na. In mijn vaders veel te grote rokkostuumjas werden pannen pauken en bananen dwarsfluiten. Ik wil in mijn voorstellingen ook geen kant en klaar decor, maar alledaagse spullen die de fantasie van kinderen prikkelt. Een borstel wordt een strijkstok, twee deksels worden bekkens en doe een rubberen handschoen op je hoofd en je bent een kip.
In mijn nieuwe voorstelling Camping Pavarotti verwerken we allerlei campingspullen in de kostuums. Carmen krijgt een koepeltentje als jurk, mevrouw Callas een Victoriaanse pruik van wc-rollen en de hond Domingo een toreadorpak van een slaapzak. Zo herkennen kinderen alles en hopelijk kan ik ze inspireren om thuis hele scènes lekker na te spelen.
Op de jeugdtheaterschool kon ik mijn energie als puber ook nog kwijt in jeugdopera’s als Carmen en Turandot. Voor mij is het zo vanzelfsprekend maar helaas voor veel kinderen niet. Dat wil ik veranderen. Ik wil met mijn voorstellingen klassieke muziek en opera aansprekend en toegankelijk maken voor kinderen. Ze door een vrolijk gek verhaal ongedwongen laten genieten van die prachtige muziek!
Er zit namelijk zoveel in die muziek dat mijn creatieve brein op hol slaat! Eerst luister ik heel veel muziek en dan ontpoppen zich vanzelf scènes, kostuums en kleurrijke personages in mijn hoofd. Als ik die ideeën dan aan regisseur Olaf van de Ven vertel, gaat hij meteen in die gekkigheid mee! In de repetitieruimte buitelen we over elkaar heen! Hij houdt net zo erg van die fantasie en humor als ik. Zelf is hij ook echt een toffe speler en hij stimuleert enorm het energieke spelplezier in mij!
Dan schrijf ik nieuwe teksten op bekende aria’s en rijg ik verschillende composities aan elkaar tot een echt grappig verhaal voor kinderen! Tijdens de voorstelling gaat het dan echt leven en dan zie je ineens kinderen meeklappen als ik op een wastafel drum met de CanCan of ze miauwen terug als ik Rossini’s kattenduet zing.
Op een dag wil ik zeker één van mijn voorstellingen nog spelen samen met een groot orkest. Uiteraard iets hards en dan mag elk kind meetrappelen, stuiteren en de hele rij mee laten dansen!